Η ιστορία της Φόρμουλα 1
Οι αγώνες ράλι, που είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται με γοργούς τη δεκαετία του '30, σαρώθηκαν από τη λαίλαπα του Β' Παγκοσμίου Πόλεμου, όπως και κάθε αθλητική δραστηριότητα στη γηραιά ήπειρο. Η Ευρώπη ήταν τότε η κυρίαρχη δύναμη στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, όπως συμβαίνει εν πολλοίς και σήμερα.
Με γοργούς ρυθμούς μετά το τέλος του πολέμου άρχισε να συζητείται στους κόλπους της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FIA) η διοργάνωση ενός ενιαίου πρωταθλήματος με κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Το νέο σχέδιο ονομάστηκε Formula A, όπου Φόρμουλα αναφέρεται σ' ένα σύνολο κανόνων, που πρέπει να τηρούνται από τις ομάδες, ενώ το Α (1 αργότερα) αναφέρεται στις προδιαγραφές των αυτοκινήτων που παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1946 έγινε ο πρώτος δοκιμαστικός αγώνας Φόρμουλα 1 στο Τορίνο, υπό την επωνυμία Βαλεντίνο Γκραν Πρι, με νικητή τον ιταλό Ακίλε Βάρτσι, που οδηγούσε μια Αλφα-Ρομέο 158 Αλφέτα. Τα αυτοκίνητα που πήραν μέρος στον αγώνα δεν διέφεραν και πολύ από τα αντίστοιχα της προπολεμικής εποχής. Το αυτοκίνητο του Βάρτσι στην πραγματικότητα είχε κατασκευαστεί τη δεκαετία του '30.
Στις 2 Οκτωβρίου 1947 η FIA παίρνει την οριστική απόφαση να διοργανώσει ένα αγώνα Φόρμουλα 1, αρχής γενομένης από το 1950. Ο πρώτος αγώνας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος διεξάγεται στις 13 Μαΐου 1950 στο Σίλβερστοουν, ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο της RAF. Νικητής είναι ο Τζιουζέπε Φαρίνα με Αλφα Ρομέο. Τα αυτοκίνητα είναι μεταλλικά, με τον κινητήρα εμπρός και τους τροχούς ακάλυπτους και έχουν μέγιστο κυβισμό τα 4500 κ.ε. για ατμοσφαιρικούς κινητήρες και 1500 κ.ε. για τους υπερτροφοδοτούμενους. Οι περισσότεροι αγώνες διαρκούν 500 χιλιόμετρα ή 5 ώρες και επιτρέπεται η αλλαγή οδηγών.
Το 1954 θεσπίζονται νέοι κανονισμοί, οι οποίοι θα ισχύσουν μέχρι το 1960. Ο μέγιστος κυβισμός καθορίζεται στα 2500 κ.ε. για τους ατμοσφαιρικούς κινητήρες και τα 750 κ.ε. για του υπερσυμπιεζόμενους. Το 1958 καθιερώνεται η χρήση βενζίνης αντί των καυσίμων αλκοόλης και μειώνεται το μήκος των αγώνων από τα 500 χλμ. ή τρείς ώρες σε 300 χλμ. ή δύο ώρες. Τη δεκαετία του '50 κυριάρχησε ο αργεντίνος Χουάν Μανουέλ Φάνχιο, που κατέκτησε 5 πρωταθλήματα. Το 1958 καθιερώθηκε το πρωτάθλημα κατασκευαστών
Η δεκαετία του '60 ανήκει στους αγγλοσάξονες οδηγούς και στις εταιρείες Μπράμπαμ, Λότους και Φεράρι. Αναμφισβήτητα, όμως, αυτοί που άλλαξαν την πορεία της Φόρμουλα 1 στη συγκεκριμένη δεκαετία ήταν η Λότους του Κόλιν Τσάπμαν και οι οδηγικές ικανότητες του Τζιμ Κλαρκ. Ο πρώτος παρουσιάζει το αυτοφερόμενο πλαίσιο, χαρίζοντας στον οδηγό του δύο παγκόσμια πρωταθλήματα. Τα αεροδυναμικά βοηθήματα και οι σπόνσορες συμπληρώνουν την προσφορά της Λότους στο άθλημα.
Στις 4 Ιουνίου 1967 παρουσιάζεται στο ολλανδικό Γκραν Πρι ο κινητήρας V8 Cosworth, ο οποίος για τα επόμενα 16 χρόνια θα είναι ο κυρίαρχος. Ο μέγιστος κυβισμός καθορίζεται στο 1,5 λίτρο, που θα ισχύσει ως το 1965. Ένα χρόνο αργότερα ανεβαίνει στα 3,5 λίτρα και με μικρές εναλλαγές διαρκεί μέχρι και σήμερα.
Τη δεκαετία του '70, Λότους και Φεράρι μοιράζονται τα πρωταθλήματα κατασκευαστών, ενώ οι αγγλοσάξονες εξακολουθούν να κυριαρχούν στο πρωτάθλημα οδηγών. Ο αυστριακός Νίκι Λάουντα και ο βραζιλιάνος Φιτιπάλντι σπάνε τη μονοτονία με δύο και ένα τίτλο αντίστοιχα. Η Ρενό εισάγει το 1977 τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και δύο χρόνια αργότερα θα κερδίσει τον πρώτο της αγώνα στη Γαλλία. Ferrari και BMW την αντιγράφουν και οι ημέρες του ατμοσφαιρικού κινητήρα είναι μετρημένες. Η σφηνοειδής Lotus 72, με τα ψυγεία στο πλάι, κάνει την πρώτη της εμφάνιση.
Τη δεκαετία του '80 κυριαρχούν οι ΜακΛάρεν και Γουίλιαμς, ενώ στους οδηγούς γάλλοι και βραζιλιάνοι κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Η Μπράμπαμ-BMW είναι το πρώτο τούρμπο αυτοκίνητο που κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα (1983).
Το 1980 ξεσπά διαμάχη για τον έλεγχο των αγώνων Φόρμουλα 1, μεταξύ της FOCA (Ένωση των Κατασκευαστών Αυτοκινήτων της Φόρμουλα 1) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας. Οι κατασκευαστές με επικεφαλής τον πανούργο Μπέρνι Έκλεστον θα κερδίσουν τη μάχη και την εμπορική εκμετάλλευση της Φόρμουλα 1. Τo 1981 o Ρον Ντένις αναλαμβάνει τη ΜακΛάρεν και η ομάδα παρουσιάζει το πρώτο μονοθέσιο από ανθρακονήματα, σχεδιασμένο από τον Τζον Μπάρναρντ.
Τη δεκαετία του '90 ο θάνατος του Άιρτον Σένα στην Ίμολα (1994) σημάδεψε για πάντα τον κόσμο της Φόρμουλα 1. Είχε προλάβει να κατακτήσει τρία παγκόσμια πρωταθλήματα και δυστυχώς κανένας δεν θα μάθει ποτέ πού μπορούσε να φτάσει. Τόσο ο θάνατος του βραζιλιάνου, άσου όσο και μια σειρά από μοιραία δυστυχήματα, ανάγκασαν τη FIA να πάρει αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια των αγώνων.
Η Γουίλιαμς κυριάρχησε στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, ενώ από την Μπενετόν ανέτειλε το άστρο του γερμανού Μίκαελ Σουμάχερ, που κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα το 1994 και το 2000 έδωσε στη Φεράρι τον πρώτο της τίτλο στο πρωτάθλημα οδηγών, έπειτα από 21 χρόνια.
Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ανήκει στον Μίκαελ Σουμάχερ και τη Φεράρι. Ο γερμανός έσπασε το ρεκόρ του Χουάν Μανουέλ Φάνχιο (5 πρωταθλήματα), κατακτώντας 7 και βαδίζει φέτος για το 8ο. Ακόμη, κατέρριψε το ρεκόρ νικών που είχε ο Αλέν Προστ (51), έχοντας ξεπεράσει τις 90.
Η Φόρμουλα 1 είναι σήμερα μια ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση θεάματος, η οποία προσελκύει χιλιάδες θεατές στις πίστες και δισεκατομμύρια τηλεθεατές. Μα πάνω απ' όλα, παραμένει ένα πεδίο δοκιμών για την εξέλιξη και την ασφάλεια της αυτοκίνησης.
Πρωτάθλημα Οδηγών Έτος Οδηγός Χώρα Ομάδα
1950 Τζουζέπε Φαρίνα Ιταλία Άλφα Ρομέο
1951 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Άλφα Ρομέο
1952 Αλμπέρτο Ασκάρι Ιταλία Φεράρι
1953 Αλμπέρτο Ασκάρι Ιταλία Φεράρι
1954 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Μερτσέντες - Μαζεράτι
1955 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Μερτσέντες
1956 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Λάντσια - Μαζεράτι
1957 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Μαζεράτι
1958 Μάικ Χόθορν Μ. Βρετανία Φεράρι
1959 Τζακ Μπράμπαμ Αυστραλία Κούπερ - Κλάιμαξ
1960 Τζακ Μπράμπαμ Αυστραλία Κούπερ - Κλάιμαξ
1961 Φιλ Χιλ ΗΠΑ Φεράρι
1962 Γκράχαμ Χιλ Μ. Βρετανία BRM
1963 Τζίμι Κλαρκ Μ. Βρετανία Λότους - Κλάιμαξ
1964 Τζον Σέρτις Μ. Βρετανία Λότους - Κλάιμαξ
1965 Τζίμι Κλαρκ Μ. Βρετανία Λότους - Κλάιμαξ
1966 Τζακ Μπράμπαμ Αυστραλία Μπράμπαμ - Ρέπκο
1967 Ντένις Χολμ Νέα Ζηλανδία Μπράμπαμ - Ρέπκο
1968 Γκράχαμ Χιλ Μ. Βρετανία Λότους - Φορντ
1969 Τζάκι Στιούαρτ Μ. Βρετανία Ματρά - Φορντ
1970 Γιόχεν Ριντ Αυστρία Λότους - Φορντ
1971 Τζάκι Στιούαρτ Μ. Βρετανία Τάιρελ - Φορντ
1972 Εμερσον Φιτιπάλντι Βραζιλία Λότους - Φορντ
1973 Τζάκι Στιούαρτ Μ. Βρετανία Τάιρελ - Φορντ
1974 Εμερσον Φιτιπάλντι Βραζιλία Μακλάρεν - Φορντ
1975 Νίκι Λάουντα Αυστρία Φεράρι
1976 Τζέιμς Χαντ Μ. Βρετανία Μακλάρεν - Φορντ
1977 Νίκι Λάουντα Αυστρία Φεράρι
1978 Μάριο Αντρέτι ΗΠΑ Λότους - Φορντ
1979 Τζόντι Σέκτερ Ν.Αφρική Φεράρι
1980 Αλαν Τζόουνς Αυστραλία Γουΐλιαμς - Φορντ
1981 Νέλσον Πικέ Βραζιλία Μπράμπαμ - Φορντ
1982 Κέκε Ρόσμπεργκ Φινλανδία Γουΐλιαμς - Φορντ
1983 Νέλσον Πικέ Βραζιλία Μπράμπαμ - BMW
1984 Νίκι Λάουντα Αυστρία Μακλάρεν - TAG
1985 Αλέν Προστ Γαλλία Μακλάρεν - TAG
1986 Αλέν Προστ Γαλλία Μακλάρεν - TAG
1987 Νέλσον Πικέ Βραζιλία Γουίλιαμς - Χόντα
1988 Αϊρτον Σένα Βραζιλία Μακλάρεν - Χόντα
1989 Αλέν Προστ Γαλλία Μακλάρεν - Χόντα
1990 Αϊρτον Σένα Βραζιλία Μακλάρεν - Χόντα
1991 Αϊρτον Σένα Βραζιλία Μακλάρεν - Χόντα
1992 Νάιτζελ Μάνσελ Μ. Βρετανία Γουΐλιαμς - Ρενό
1993 Αλέν Προστ Γαλλία Γουΐλιαμς - Ρενό
1994 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Μπένετον - Φορντ
1995 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Μπένετον - Ρενό
1996 Ντέιμον Χιλ Μ. Βρετανία Γουΐλιαμς - Ρενό
1997 Ζακ Βιλνέβ Καναδάς Γουΐλιαμς - Ρενό
1998 Μίκα Χάκινεν Φινλανδία Μακλάρεν - Μερτσέντες
1999 Μίκα Χάκινεν Φινλανδία Μακλάρεν - Μερτσέντες
2000 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2001 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2002 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2003 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2004 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2005 Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Ρενό
2006 Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Ρενό
2007 Κίμι Ραϊκόνεν Φιλανδία Φεράρι
Πρωτάθλημα Κατασκευαστών Έτος Ομάδα Χώρα
1958 Βάνγουολ Μ. Βρετανία
1959 Κούπερ Μ. Βρετανία
1960 Κούπερ Μ. Βρετανία
1961 Φεράρι Ιταλία
1962 BRM Μ. Βρετανία
1963 Λότους Μ. Βρετανία
1964 Φεράρι Ιταλία
1965 Λότους Μ. Βρετανία
1966 Μπράμπαμ Μ. Βρετανία
1967 Μπράμπαμ Μ. Βρετανία
1968 Λότους Μ. Βρετανία
1969 Ματρά Γαλλία
1970 Λότους Μ. Βρετανία
1971 Τάιρελ Μ. Βρετανία
1972 Λότους Μ. Βρετανία
1973 Λότους Μ. Βρετανία
1974 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1975 Φεράρι Ιταλία
1976 Φεράρι Ιταλία
1977 Φεράρι Ιταλία
1978 Λότους Μ. Βρετανία
1979 Φεράρι Ιταλία
1980 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1981 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1982 Φεράρι Ιταλία
1983 Φεράρι Ιταλία
1984 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1985 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1986 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1987 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1988 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1989 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1990 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1991 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1992 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1993 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1994 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1995 Μπένετον Μ. Βρετανία
1996 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1997 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1998 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1999 Φεράρι Ιταλία
2000 Φεράρι Ιταλία
2001 Φεράρι Ιταλία
2002 Φεράρι Ιταλία
2003 Φεράρι Ιταλία
2004 Φεράρι Ιταλία
2005 Ρενό Γαλλία
2006 Ρενό Γαλλία
2007 Φεράρι Ιταλία
Οι αγώνες ράλι, που είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται με γοργούς τη δεκαετία του '30, σαρώθηκαν από τη λαίλαπα του Β' Παγκοσμίου Πόλεμου, όπως και κάθε αθλητική δραστηριότητα στη γηραιά ήπειρο. Η Ευρώπη ήταν τότε η κυρίαρχη δύναμη στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, όπως συμβαίνει εν πολλοίς και σήμερα.
Με γοργούς ρυθμούς μετά το τέλος του πολέμου άρχισε να συζητείται στους κόλπους της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FIA) η διοργάνωση ενός ενιαίου πρωταθλήματος με κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Το νέο σχέδιο ονομάστηκε Formula A, όπου Φόρμουλα αναφέρεται σ' ένα σύνολο κανόνων, που πρέπει να τηρούνται από τις ομάδες, ενώ το Α (1 αργότερα) αναφέρεται στις προδιαγραφές των αυτοκινήτων που παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1946 έγινε ο πρώτος δοκιμαστικός αγώνας Φόρμουλα 1 στο Τορίνο, υπό την επωνυμία Βαλεντίνο Γκραν Πρι, με νικητή τον ιταλό Ακίλε Βάρτσι, που οδηγούσε μια Αλφα-Ρομέο 158 Αλφέτα. Τα αυτοκίνητα που πήραν μέρος στον αγώνα δεν διέφεραν και πολύ από τα αντίστοιχα της προπολεμικής εποχής. Το αυτοκίνητο του Βάρτσι στην πραγματικότητα είχε κατασκευαστεί τη δεκαετία του '30.
Στις 2 Οκτωβρίου 1947 η FIA παίρνει την οριστική απόφαση να διοργανώσει ένα αγώνα Φόρμουλα 1, αρχής γενομένης από το 1950. Ο πρώτος αγώνας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος διεξάγεται στις 13 Μαΐου 1950 στο Σίλβερστοουν, ένα εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο της RAF. Νικητής είναι ο Τζιουζέπε Φαρίνα με Αλφα Ρομέο. Τα αυτοκίνητα είναι μεταλλικά, με τον κινητήρα εμπρός και τους τροχούς ακάλυπτους και έχουν μέγιστο κυβισμό τα 4500 κ.ε. για ατμοσφαιρικούς κινητήρες και 1500 κ.ε. για τους υπερτροφοδοτούμενους. Οι περισσότεροι αγώνες διαρκούν 500 χιλιόμετρα ή 5 ώρες και επιτρέπεται η αλλαγή οδηγών.
Το 1954 θεσπίζονται νέοι κανονισμοί, οι οποίοι θα ισχύσουν μέχρι το 1960. Ο μέγιστος κυβισμός καθορίζεται στα 2500 κ.ε. για τους ατμοσφαιρικούς κινητήρες και τα 750 κ.ε. για του υπερσυμπιεζόμενους. Το 1958 καθιερώνεται η χρήση βενζίνης αντί των καυσίμων αλκοόλης και μειώνεται το μήκος των αγώνων από τα 500 χλμ. ή τρείς ώρες σε 300 χλμ. ή δύο ώρες. Τη δεκαετία του '50 κυριάρχησε ο αργεντίνος Χουάν Μανουέλ Φάνχιο, που κατέκτησε 5 πρωταθλήματα. Το 1958 καθιερώθηκε το πρωτάθλημα κατασκευαστών
Η δεκαετία του '60 ανήκει στους αγγλοσάξονες οδηγούς και στις εταιρείες Μπράμπαμ, Λότους και Φεράρι. Αναμφισβήτητα, όμως, αυτοί που άλλαξαν την πορεία της Φόρμουλα 1 στη συγκεκριμένη δεκαετία ήταν η Λότους του Κόλιν Τσάπμαν και οι οδηγικές ικανότητες του Τζιμ Κλαρκ. Ο πρώτος παρουσιάζει το αυτοφερόμενο πλαίσιο, χαρίζοντας στον οδηγό του δύο παγκόσμια πρωταθλήματα. Τα αεροδυναμικά βοηθήματα και οι σπόνσορες συμπληρώνουν την προσφορά της Λότους στο άθλημα.
Στις 4 Ιουνίου 1967 παρουσιάζεται στο ολλανδικό Γκραν Πρι ο κινητήρας V8 Cosworth, ο οποίος για τα επόμενα 16 χρόνια θα είναι ο κυρίαρχος. Ο μέγιστος κυβισμός καθορίζεται στο 1,5 λίτρο, που θα ισχύσει ως το 1965. Ένα χρόνο αργότερα ανεβαίνει στα 3,5 λίτρα και με μικρές εναλλαγές διαρκεί μέχρι και σήμερα.
Τη δεκαετία του '70, Λότους και Φεράρι μοιράζονται τα πρωταθλήματα κατασκευαστών, ενώ οι αγγλοσάξονες εξακολουθούν να κυριαρχούν στο πρωτάθλημα οδηγών. Ο αυστριακός Νίκι Λάουντα και ο βραζιλιάνος Φιτιπάλντι σπάνε τη μονοτονία με δύο και ένα τίτλο αντίστοιχα. Η Ρενό εισάγει το 1977 τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και δύο χρόνια αργότερα θα κερδίσει τον πρώτο της αγώνα στη Γαλλία. Ferrari και BMW την αντιγράφουν και οι ημέρες του ατμοσφαιρικού κινητήρα είναι μετρημένες. Η σφηνοειδής Lotus 72, με τα ψυγεία στο πλάι, κάνει την πρώτη της εμφάνιση.
Τη δεκαετία του '80 κυριαρχούν οι ΜακΛάρεν και Γουίλιαμς, ενώ στους οδηγούς γάλλοι και βραζιλιάνοι κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Η Μπράμπαμ-BMW είναι το πρώτο τούρμπο αυτοκίνητο που κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα (1983).
Το 1980 ξεσπά διαμάχη για τον έλεγχο των αγώνων Φόρμουλα 1, μεταξύ της FOCA (Ένωση των Κατασκευαστών Αυτοκινήτων της Φόρμουλα 1) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας. Οι κατασκευαστές με επικεφαλής τον πανούργο Μπέρνι Έκλεστον θα κερδίσουν τη μάχη και την εμπορική εκμετάλλευση της Φόρμουλα 1. Τo 1981 o Ρον Ντένις αναλαμβάνει τη ΜακΛάρεν και η ομάδα παρουσιάζει το πρώτο μονοθέσιο από ανθρακονήματα, σχεδιασμένο από τον Τζον Μπάρναρντ.
Τη δεκαετία του '90 ο θάνατος του Άιρτον Σένα στην Ίμολα (1994) σημάδεψε για πάντα τον κόσμο της Φόρμουλα 1. Είχε προλάβει να κατακτήσει τρία παγκόσμια πρωταθλήματα και δυστυχώς κανένας δεν θα μάθει ποτέ πού μπορούσε να φτάσει. Τόσο ο θάνατος του βραζιλιάνου, άσου όσο και μια σειρά από μοιραία δυστυχήματα, ανάγκασαν τη FIA να πάρει αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια των αγώνων.
Η Γουίλιαμς κυριάρχησε στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, ενώ από την Μπενετόν ανέτειλε το άστρο του γερμανού Μίκαελ Σουμάχερ, που κέρδισε το πρώτο του πρωτάθλημα το 1994 και το 2000 έδωσε στη Φεράρι τον πρώτο της τίτλο στο πρωτάθλημα οδηγών, έπειτα από 21 χρόνια.
Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα ανήκει στον Μίκαελ Σουμάχερ και τη Φεράρι. Ο γερμανός έσπασε το ρεκόρ του Χουάν Μανουέλ Φάνχιο (5 πρωταθλήματα), κατακτώντας 7 και βαδίζει φέτος για το 8ο. Ακόμη, κατέρριψε το ρεκόρ νικών που είχε ο Αλέν Προστ (51), έχοντας ξεπεράσει τις 90.
Η Φόρμουλα 1 είναι σήμερα μια ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση θεάματος, η οποία προσελκύει χιλιάδες θεατές στις πίστες και δισεκατομμύρια τηλεθεατές. Μα πάνω απ' όλα, παραμένει ένα πεδίο δοκιμών για την εξέλιξη και την ασφάλεια της αυτοκίνησης.
Πρωτάθλημα Οδηγών Έτος Οδηγός Χώρα Ομάδα
1950 Τζουζέπε Φαρίνα Ιταλία Άλφα Ρομέο
1951 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Άλφα Ρομέο
1952 Αλμπέρτο Ασκάρι Ιταλία Φεράρι
1953 Αλμπέρτο Ασκάρι Ιταλία Φεράρι
1954 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Μερτσέντες - Μαζεράτι
1955 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Μερτσέντες
1956 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Λάντσια - Μαζεράτι
1957 Χουάν Μανουέλ Φάνχιο Αργεντινή Μαζεράτι
1958 Μάικ Χόθορν Μ. Βρετανία Φεράρι
1959 Τζακ Μπράμπαμ Αυστραλία Κούπερ - Κλάιμαξ
1960 Τζακ Μπράμπαμ Αυστραλία Κούπερ - Κλάιμαξ
1961 Φιλ Χιλ ΗΠΑ Φεράρι
1962 Γκράχαμ Χιλ Μ. Βρετανία BRM
1963 Τζίμι Κλαρκ Μ. Βρετανία Λότους - Κλάιμαξ
1964 Τζον Σέρτις Μ. Βρετανία Λότους - Κλάιμαξ
1965 Τζίμι Κλαρκ Μ. Βρετανία Λότους - Κλάιμαξ
1966 Τζακ Μπράμπαμ Αυστραλία Μπράμπαμ - Ρέπκο
1967 Ντένις Χολμ Νέα Ζηλανδία Μπράμπαμ - Ρέπκο
1968 Γκράχαμ Χιλ Μ. Βρετανία Λότους - Φορντ
1969 Τζάκι Στιούαρτ Μ. Βρετανία Ματρά - Φορντ
1970 Γιόχεν Ριντ Αυστρία Λότους - Φορντ
1971 Τζάκι Στιούαρτ Μ. Βρετανία Τάιρελ - Φορντ
1972 Εμερσον Φιτιπάλντι Βραζιλία Λότους - Φορντ
1973 Τζάκι Στιούαρτ Μ. Βρετανία Τάιρελ - Φορντ
1974 Εμερσον Φιτιπάλντι Βραζιλία Μακλάρεν - Φορντ
1975 Νίκι Λάουντα Αυστρία Φεράρι
1976 Τζέιμς Χαντ Μ. Βρετανία Μακλάρεν - Φορντ
1977 Νίκι Λάουντα Αυστρία Φεράρι
1978 Μάριο Αντρέτι ΗΠΑ Λότους - Φορντ
1979 Τζόντι Σέκτερ Ν.Αφρική Φεράρι
1980 Αλαν Τζόουνς Αυστραλία Γουΐλιαμς - Φορντ
1981 Νέλσον Πικέ Βραζιλία Μπράμπαμ - Φορντ
1982 Κέκε Ρόσμπεργκ Φινλανδία Γουΐλιαμς - Φορντ
1983 Νέλσον Πικέ Βραζιλία Μπράμπαμ - BMW
1984 Νίκι Λάουντα Αυστρία Μακλάρεν - TAG
1985 Αλέν Προστ Γαλλία Μακλάρεν - TAG
1986 Αλέν Προστ Γαλλία Μακλάρεν - TAG
1987 Νέλσον Πικέ Βραζιλία Γουίλιαμς - Χόντα
1988 Αϊρτον Σένα Βραζιλία Μακλάρεν - Χόντα
1989 Αλέν Προστ Γαλλία Μακλάρεν - Χόντα
1990 Αϊρτον Σένα Βραζιλία Μακλάρεν - Χόντα
1991 Αϊρτον Σένα Βραζιλία Μακλάρεν - Χόντα
1992 Νάιτζελ Μάνσελ Μ. Βρετανία Γουΐλιαμς - Ρενό
1993 Αλέν Προστ Γαλλία Γουΐλιαμς - Ρενό
1994 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Μπένετον - Φορντ
1995 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Μπένετον - Ρενό
1996 Ντέιμον Χιλ Μ. Βρετανία Γουΐλιαμς - Ρενό
1997 Ζακ Βιλνέβ Καναδάς Γουΐλιαμς - Ρενό
1998 Μίκα Χάκινεν Φινλανδία Μακλάρεν - Μερτσέντες
1999 Μίκα Χάκινεν Φινλανδία Μακλάρεν - Μερτσέντες
2000 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2001 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2002 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2003 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2004 Μίκαελ Σουμάχερ Γερμανία Φεράρι
2005 Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Ρενό
2006 Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Ρενό
2007 Κίμι Ραϊκόνεν Φιλανδία Φεράρι
Πρωτάθλημα Κατασκευαστών Έτος Ομάδα Χώρα
1958 Βάνγουολ Μ. Βρετανία
1959 Κούπερ Μ. Βρετανία
1960 Κούπερ Μ. Βρετανία
1961 Φεράρι Ιταλία
1962 BRM Μ. Βρετανία
1963 Λότους Μ. Βρετανία
1964 Φεράρι Ιταλία
1965 Λότους Μ. Βρετανία
1966 Μπράμπαμ Μ. Βρετανία
1967 Μπράμπαμ Μ. Βρετανία
1968 Λότους Μ. Βρετανία
1969 Ματρά Γαλλία
1970 Λότους Μ. Βρετανία
1971 Τάιρελ Μ. Βρετανία
1972 Λότους Μ. Βρετανία
1973 Λότους Μ. Βρετανία
1974 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1975 Φεράρι Ιταλία
1976 Φεράρι Ιταλία
1977 Φεράρι Ιταλία
1978 Λότους Μ. Βρετανία
1979 Φεράρι Ιταλία
1980 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1981 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1982 Φεράρι Ιταλία
1983 Φεράρι Ιταλία
1984 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1985 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1986 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1987 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1988 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1989 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1990 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1991 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1992 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1993 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1994 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1995 Μπένετον Μ. Βρετανία
1996 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1997 Γουίλιαμς Μ. Βρετανία
1998 ΜακΛάρεν Μ. Βρετανία
1999 Φεράρι Ιταλία
2000 Φεράρι Ιταλία
2001 Φεράρι Ιταλία
2002 Φεράρι Ιταλία
2003 Φεράρι Ιταλία
2004 Φεράρι Ιταλία
2005 Ρενό Γαλλία
2006 Ρενό Γαλλία
2007 Φεράρι Ιταλία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου